บ, ป

บทภาชนะ - บรรพชิต
บรรพต - บริโภคเจดีย์
บริวาร - บอกวัตร
บอกศักราช - บัณเฑาะก์
บัณเฑาะว์ - บาลี
บาลีประเทศ - บุคคล ๔ จำพวก
บุคคลหาได้ยาก ๒ - บุปผวิกัติ
บุพกรณ์ - บุพเพนิวาสานุสติญาณ
บุพเพสันนิวาส - เบญจธรรม
เบญจวัคคีย์ - ใบปวารณา
ปกครอง - ปฏิกัสสนา
ปฏิกา - ปฏิจจสมุปบาท
ปฏิจฉันนปริวาส - ปฏิปักขนัย
ปฏิปัสสัทธิวิมุตติ - ปฏิสนธิ
ปฏิสนธิจิตต์ - ปฐพี
ปฐพีมณฑล - ปฐมสังคายนา
ปฐมสังคีติ - ปธาน
ปปัญจะ - ปรมัตถประโยชน์
ปรมัตถสัจจะ - ประทาน
ประทีป - ประมุข
ประโยค - ปรามาส
ปราโมทย์ - ปริพาชก
ปริพาชิกา - ปริวาส
ปริวิตก - ปลงบริขาร
ปลงผม - ปลาสะ
ปลิโพธ - ปวัตตินี
ปวารณา
ปวิเวกกถา - ปะละ
ปกฺขหตตา - ปัจจัย
ปัจจัยปริคคหญาณ - ปัจฉิมทัสสนะ
ปัจฉิมทิส - ปัญจมหาบริจาค
ปัญจมหาวิโลกนะ - ปัญญาวิมุตติ
ปัญญาสมวาร - ปัตตานุโมทนามัย
ปัตติทานมัย - ปาจิตตีย์
ปาจีน - ปาฏิโมกข์ย่อ
ปาฏิโมกขสังวร - ปานะ
ปาปโรโค - ปาริจริยานุตตริยะ
ปาริฉัตตก์ - ปาริสุทธิอุโบสถ
ปาวา - ปาสาณเจดีย์
ปาสาทิกสูตร - ปิปผลิ, ปิปผลิมาณพ
ปิปาสวินโย - ปีติ
ปีฬก - ปุณณมาณพ
ปุตตะ - ปริสภาวะ
ปุริสเมธ - โปสาลมาณพ


พระธรรมปิฎก (ปยุตฺโต) พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ โรงพิพม์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
กรุงเทพมหานคร  2538  หน้า 132 - 176.