ชาดกเรื่องนี้แสดงถึงการบำเพ็ญวิริยบารมี
คือความพากเพียร ใจความสำคัญ คือพระมหาชนกราชกุมารเดินทางไปทางทะเล
เรือแตก คนทั้งหลายจมน้ำตายบ้าง เป็นเหยื่อของสัตว์น้ำบ้าง แต่ไม่ทรงละความอุตสาหะ
ทรงว่ายน้ำโดยกำหนดทิศทางแห่งกรุงมิถิลา ในที่สุดก็ได้รอดชีวิตกลับไปถึงกรุงมิถิลาได้ครองราชสมบัติ.
ชาดกเรื่องนี้เป็นที่มาแห่งภาษิตที่ว่า
เป็นชายควรเพียรร่ำไป อย่าเบื่อหน่าย(ความเพียร)เสีย, เราเห็นตัวเองเป็นได้อย่างที่ปรารถนา,
ขึ้นจากน้ำมาสู่บกได้.
โดยผู้รวบรวมขอกล่าวเรื่องอย่างย่อ
ๆ พอได้ใจความดังต่อไปนี้
|