|
ยิ่งจะให้ ตรงมาก
ยิ่งคดลึก
เป็นข้าศึก เร้นลับ กลับร้ายใหญ่
อยากจะตรง เพราะอยากดี อยากมีชัย
มันตรงอยู่ เมื่อไร? ใครคิดดู
อวดว่าตรง ตามเขาว่า น่าสรรเสริญ
ยังตรงเกิน ต้องนอนจม พยศอยู่
ที่อยากตรง เพื่อให้ใคร เขาอุ้มชู
ไว้ให้หนู เด็กๆเขา เราโตครัน
จิตที่แจ่ม จนปล่อย เสียได้หมด
ทั้งตรง-คด ไม่เห็น เป็นแผกผัน
พ้นคด-ตรง จนไม่หลง ในเรามัน
จะสุทธิ์สันติ์ พ้นโลก หมดโยกเอย ฯ
|